Persoonlijk leiderschap, wat houdt het in?
Je hoort vaak. Pak je eigen leiderschap! Als mens denk je te weten wat het betekent. Maar het is verre van duidelijk voor ons.
Mensen die mij kennen, weten dat ik in verbinding leef met dat wat groter is dan wij: het universum, de bron (hoe je het ook wilt noemen). Ik luister naar de influisteringen, inspiraties die ik doorkrijg. Maar eerlijk is eerlijk, soms heb ik op dat moment nog geen idee wat het inhoudt. Ervaringen die in de daaropvolgende tijd plaatsvinden, maken het mij duidelijk.
Enkele influisteringen die aan mij in de afgelopen jaren m.b.t. persoonlijk leiderschap doorgegeven zijn:
- Zelfstandigheid
- Neem je eigen ruimte in
- Laat je niet kisten (laat je niet door een ander vertellen wie je bent)
- Pak je eigen podium
- Blijf bij jezelf
- Je eigen slag slaan
- Bij de kern blijven
- Schoenmaker blijf bij de leest
- Gewetensvol
- Geven vanuit liefde (liefde is geen verwachting, verplichting of manipulatie)
Ik ervaar de laatste tijd steeds meer hoe vaak we ( met ons hoofd en gevoel) bij onszelf
vandaan gaan. Hoe vaak we, zonder het te beseffen, leiderschap afgeven.
Hoe vaak neem je de verantwoordelijkheid van de ander op jouw schouders?
Ga maar eens naar je gedachten. Hoe vaak gaan deze over jouw potentie? Hoe vaak gaat het over wat jouw visie is, jouw verlangen? Hoe vaak neem je daar zelf stappen en verantwoordelijkheid? Hoe vaak laat je stukken van jezelf liggen? Hoe vaak neem je de verantwoordelijkheid van de ander op jouw schouders?
Ik noem maar eens een paar voorbeelden van onbewust, geconditioneerd denken:
- Als ik dit doe voor de ander is de ander gelukkig en tevreden!
Maar ben jij dan écht gelukkig? - Als ik de ander niet help, ben ik egoïstisch/lui en/of schiet ik tekort
Maar heb je er zin in? Doe je jezelf niet tekort? - De ander is zoveel beter en verder dan jij bent in jouw ogen of volgens social media.
Maar vertrouw je je eigen kracht en talent wel? - Ik doe maar wat jij zegt of doet, want het klinkt logisch.
Maar luister je dan wel naar je eigen intuïtie en weten? - De ander kan dat allemaal. Dus moet ik dat óók leren anders blijf ik achter.
Maar waar is je eigen vertrouwen in jezelf en je eigen kunnen? - Als ik goed voor de ander zorg, doe ik mijn plicht.
Maar waar is de zelfstandigheid en verantwoordelijkheid van de ander? - Als ik goed voor de ander ben, vindt hij/zij mij wel lief.
Maar ben je dan lief voor jezelf? - Als ik zeg wat ik denk, verlaat de ander mij.
Maar hoeveel waarde hecht je dan aan je eigen gevoel? - Als ik zeg wat ik denk, krijg ik gezeur en ben ik moeilijk en lastig.
Maar hoe zit het dan met je eigen verlangens en behoeftes?
En ga maar door……
Maar waar ligt de verantwoordelijkheid ?????
Ik heb nu steeds meer in de gaten als mijn energie niet meer bij mij is maar bij de ander. Zoals in de voorbeelden hierboven.
Als ik de ander de macht geef, als ik alles buiten mezelf leg, blijf ik zelf machteloos en klein achter. Het is alsof je de ander constant water (meer waarde) geeft en Jezelf dor wordt. Jouw eigen glans gaat eraf.
Als ik bij mezelf blijf in een gesprek, ben ik aanwezig in een gesprek, maar lijd ik niet meer mee. Ik kijk op een afstand naar wat speelt. Ik vermeng me er niet meer mee. Als ik luister, hoef ik niet altijd met oplossingen te komen. Ik hoef er alleen te zijn.
Als ik de ander wil laten groeien, gaat dat niet meer ten koste van mij. Ik doe waar ik zelf goed in ben en wat mij voedt. En ja, dat is coachen en
healen. Juist door een ieder zijn/haar eigen potentie en kracht te laten voelen en zien. Maar dan is er balans in geven en nemen en gelijkwaardigheid. Mijn levensenergie lekt niet zo maar weg.
En dat is niet egoïstisch. De ander krijgt de ware Judith te zien. Ik trek gelijkgestemden aan. Ik hoef niet de ziel van de ander ongevraagd te voeden, te redden. Iedereen heeft daar zelf een verantwoordelijkheid. Want geloof me als je je eigen ziel voedt en doet waar jij voor staat, komt er vrede in jou!
Ik kan jullie met geen pen beschrijven hoe dat vredige gevoel voelt. Het voelt als thuiskomen, zakken in je lichaam. Het blijft rustig als de ander in paniek is.
Je houdt namelijk je kracht bij jezelf. Je laat je energie niet weglekken. En zo kun je er juist voor een ander zijn. Want je kunt er alleen maar zijn. De ander mag ook zijn eigen kracht pakken en leren bij zichzelf te blijven. De ander moet ook verantwoordelijkheid nemen voor zijn/haar geluk net als wij zelf! Zo worden we allen wie we in oorsprong zijn. Zo zijn we vredig en gunnen we elkaar het beste.
Liefs,
Judith


