Blog Layout

Persoonlijk leiderschap, wat houdt het in?

Judith Arendsen • 5 maart 2021

Je hoort vaak. Pak je eigen leiderschap! Als mens denk je te weten wat het betekent. Maar het is verre van duidelijk voor ons.



Mensen die mij kennen, weten dat ik in verbinding leef met dat wat groter is dan wij: het universum, de bron (hoe je het ook wilt noemen). Ik luister naar de influisteringen, inspiraties die ik doorkrijg. Maar eerlijk is eerlijk, soms heb ik op dat moment nog geen idee wat het inhoudt. Ervaringen die in de daaropvolgende tijd plaatsvinden, maken het mij duidelijk.



Enkele influisteringen die aan mij in de afgelopen jaren m.b.t. persoonlijk leiderschap doorgegeven zijn:



  • Zelfstandigheid
  • Neem je eigen ruimte in
  • Laat je niet kisten (laat je niet door een ander vertellen wie je bent)
  •  Pak je eigen podium
  • Blijf bij jezelf
  • Je eigen slag slaan
  • Bij de kern blijven
  • Schoenmaker blijf bij de leest
  • Gewetensvol
  • Geven vanuit liefde (liefde is geen verwachting, verplichting of manipulatie)


Ik ervaar de laatste tijd steeds meer hoe vaak we ( met ons hoofd en gevoel) bij onszelf

vandaan gaan. Hoe vaak we, zonder het te beseffen, leiderschap afgeven.


Hoe vaak neem je de verantwoordelijkheid van de ander op jouw schouders?


Ga maar eens naar je gedachten. Hoe vaak gaan deze over jouw potentie? Hoe vaak gaat het over wat jouw visie is, jouw verlangen? Hoe vaak neem je daar zelf stappen en verantwoordelijkheid? Hoe vaak laat je stukken van jezelf liggen? Hoe vaak neem je de verantwoordelijkheid van de ander op jouw schouders?


Ik noem maar eens een paar voorbeelden van onbewust, geconditioneerd denken:


  • Als ik dit doe voor de ander is de ander gelukkig en tevreden!
    Maar ben jij dan écht gelukkig?
  • Als ik de ander niet help, ben ik egoïstisch/lui en/of schiet ik tekort
    Maar heb je er zin in? Doe je jezelf niet tekort?
  • De ander is zoveel beter en verder dan jij bent in jouw ogen of volgens social media.
    Maar vertrouw je je eigen kracht en talent wel?
  • Ik doe maar wat jij zegt of doet, want het klinkt logisch.
    Maar luister je dan wel naar je eigen intuïtie en weten?
  • De ander kan dat allemaal. Dus moet ik dat óók leren anders blijf ik achter.
    Maar waar is je eigen vertrouwen in jezelf en je eigen kunnen?
  • Als ik goed voor de ander zorg, doe ik mijn plicht.
    Maar waar is de zelfstandigheid en verantwoordelijkheid van de ander?
  • Als ik goed voor de ander ben, vindt hij/zij mij wel lief.
    Maar ben je dan lief voor jezelf?
  • Als ik zeg wat ik denk, verlaat de ander mij.
    Maar hoeveel waarde hecht je dan aan je eigen gevoel?
  • Als ik zeg wat ik denk, krijg ik gezeur en ben ik moeilijk en lastig.
    Maar hoe zit het dan met je eigen verlangens en behoeftes?


En ga maar door……

Maar waar ligt de verantwoordelijkheid ?????



Ik heb nu steeds meer in de gaten als mijn energie niet meer bij mij is maar bij de ander. Zoals in de voorbeelden hierboven.
Als ik de ander de macht geef, als ik alles buiten mezelf leg, blijf ik zelf machteloos en klein achter. Het is alsof je de ander constant water (meer waarde) geeft en Jezelf dor wordt. Jouw eigen glans gaat eraf.
Als ik bij mezelf blijf in een gesprek, ben ik aanwezig in een gesprek, maar lijd ik niet meer mee. Ik kijk op een afstand naar wat speelt. Ik vermeng me er niet meer mee. Als ik luister, hoef ik niet altijd met oplossingen te komen. Ik hoef er alleen te zijn.


Als ik de ander wil laten groeien, gaat dat niet meer ten koste van mij. Ik doe waar ik zelf goed in ben en wat mij voedt. En ja, dat is coachen en healen. Juist door een ieder zijn/haar eigen potentie en kracht te laten voelen en zien. Maar dan is er balans in geven en nemen en gelijkwaardigheid. Mijn levensenergie lekt niet zo maar weg.


En dat is niet egoïstisch. De ander krijgt de ware Judith te zien. Ik trek gelijkgestemden aan. Ik hoef niet de ziel van de ander ongevraagd te voeden, te redden. Iedereen heeft daar zelf een verantwoordelijkheid. Want geloof me als je je eigen ziel voedt en doet waar jij voor staat, komt er vrede in jou!


Ik kan jullie met geen pen beschrijven hoe dat vredige gevoel voelt. Het voelt als thuiskomen, zakken in je lichaam. Het blijft rustig als de ander in paniek is.
Je houdt namelijk je kracht bij jezelf. Je laat je energie niet weglekken. En zo kun je er juist voor een ander zijn. Want je kunt er alleen maar zijn. De ander mag ook zijn eigen kracht pakken en leren bij zichzelf te blijven. De ander moet ook verantwoordelijkheid nemen voor zijn/haar geluk net als wij zelf! Zo worden we allen wie we in oorsprong zijn. Zo zijn we vredig en gunnen we elkaar het beste.


Liefs,

Judith

door Judith Arendsen 15 februari 2024
Bedrijven beseffen niet dat de druk vanuit de bovenlaag verlamt i.p.v. stimuleert. Angstcultuur is als een ontzettend bang hert dat in de koplampen van de auto kijkt. Kun je het je voorstellen. Een hert dat op de weg staat en ineens in de koplampen van een naderende auto kijkt. Dit hert verlamt. Het weet niet meer of het rechtsaf, linksaf, achteruit of vooruit wil. Het doet niets meer. In veel bedrijven heerst er zonder dat men het beseft een angstcultuur. Er is zoveel druk vanuit de bovenlaag in de organisatie. Dit sluimert erin. En dit is vaak de weg naar burn-out en depressie. Of mensen nemen ontslag en je bent ervaring ineens kwijt. Een grote kostenpost voor het bedrijfsleven. Mensen worden onder druk gezet met targets, prestaties en aanwezigheid; Mensen worden op het matje geroepen om te vertellen wat ze al gepresteerd hebben; Afdelingen gaan voor hun eigen belang en niet meer voor het geheel. "Ondernemen vraagt om creativiteit. Vaste systemen zijn soms killing voor die creativiteit." Stel je voor dat een klant een prijzig product wil kopen. De klant zegt; “Ik wil wel een beetje korting.” En de verkoper zegt:”Als we dit onderdeel, dat u zo mooi vindt, cadeau doen, bent u dan blij? Hij weet, dat dit onderdeel nog ergens ligt. Een mooie deal omdat je alleen de inkoopprijs van het product weg. Je komt bij het magazijn en die sputteren tegen. Want dit kost hun omzet. Onder aan de streep van de deal ben je de inkoopprijs van een onderdeel dat nog ligt te verstoffen kwijt i.p.v. groter geldbedrag aan korting. De klant was blij met dit mooie kleine gebaar. Dat is creatief ondernemen. Je hebt een tevreden klant en een deal. Omdat we allemaal zo op de punt, komma zitten, zien we dat niet meer. We gaan in een bedrijf met elkaar concurreren uit angst om de targets van de afdeling niet te halen. We raken creativiteit kwijt, de verbinding en uiteindelijk denk ik dat het ons minder oplevert. De werknemers lopen de paden die hun opgedragen worden, maar zijn bang om hun wellicht briljante ideeën uit te voeren. We zijn allemaal afhankelijk geworden van digitale - en bedrijfssystemen i.p.v. creatieve mogelijkheden. Die zitten ons geregeld in de weg. Het is maar een bedacht voorbeeld om een beeld te scheppen. Het kan natuurlijk van alles zijn.
door Judith Arendsen 27 november 2023
Ons eigen gevoel weer (h)erkennen, is de weg naar harmonie tussen man en vrouw. De onderdrukking van de vrouwelijke energie dient zich in ons allen aan. Het wil gezien worden. Het wil niet meer onbegrensd het mannelijke, in deze hoofd gedreven wereld, dienen. Een vrouw heeft een gevoelslichaam. Een lang onderschatte en weggestopte kracht. De mannelijke energie in haar kan haar hierin dragen, steunen en beschermen. We leven in een wereld waar de mannelijke energie aan het roer staat. De vrouwelijke en mannelijke energie zit in ieder mens , zowel man als vrouw. We voelen (vrouwelijke energie) niet meer wat zich in ons afspeelt. Er is een disbalans en disharmonie in ons. Het gevoel wordt weggewuifd. Het voelen geeft ons echter inzicht en ruimte voor nieuwe heldere keuzes. Het is ook de vrouwelijke energie in een mens, die de intuïtie hoort, die aan acties vooraf gaat. Je hoofd heeft snel een antwoord en dus gaan we het vanuit ons hoofd aanvliegen. Daar ligt niet de oplossing. Niets is doorvoeld. Het wakkert alleen dualiteit en afgescheidenheid aan. Ons hoofd denkt in kaders en labels. Het zet ons in hokjes. Ik tegen jou en wij tegen hen. Hiermee zullen we nooit de harmonie ervaren, die we diep van binnen wensen. Kaders en labels houden ons weg van onze ware potentie en oneindigheid. Het is de mannelijke energie in ONS, die grenzen zet. We zetten grenzen als iemand ons niet waardig of respectvol behandelt. We zetten grenzen als iemand ons leeg slurpt en we, op welk vlak dan ook, leeglopen. De vrouwelijke energie wil gewoon zijn en voelen en haar mannelijke energie geeft haar die ruimte en begrenzing, die nodig is. Je bent je eigen ridder. Je pakt je ruimte en/of neemt afstand om te doorvoelen. Je gaat voor jezelf staan en komt voor jezelf op ongeacht wat de ander vindt. Ik, persoonlijk ga na elk incident, ervaring terug naar mijn lichaam en voel. En dat kan ook klote zijn. Dat wat je jaren én jaren én jaren hebt weggestopt en genegeerd hebt, wil gevoeld en gezien worden. Ik laat alles wat ik voel er zijn. Het mag door mijn lichaam razen. En dan ebt het weg. Er ontstaat ruimte. Er ontstaat ineens inzicht. En dan kun je helder beslissen. Tot die tijd houd je afstand, keer je in en doorvoel je. Je neemt rust. Het wegkijken van jezelf, doen of je neus bloedt, eist z'n tol en put volledig uit. Je rent blind door het leven. De vrouwelijke energie hebben we eeuwen én eeuwen én eeuwen in onszelf onderdrukt door onszelf niet de ruimte te geven om te voelen. Als wij dat allemaal, zowel man als vrouw, weer serieus gaan nemen, pakken we vanzelf de onderdrukking van de vrouw in de buitenwereld aan . Zo binnen, zo buiten. Dat is een universele wet. Lees goed! De onderdrukking pak je niet in de buitenwereld aan. Je staat zelf voor de vrouwelijke energie in jezelf! Je ziet de waarde er weer van in en je kiest weer voor jezelf. Ergens is ons verteld, dat we niet mogen voelen, dat we door moeten gaan en vooral niet zeuren. En dit gaat ergens aan ons vreten. Niet voor niets hebben zoveel mensen nu een burn-out, depressie . De energie van de aarde is in 2012 veranderd van denken naar voelen. De energie van de aarde stijgt en stijgt. De zonnevlammen met enorm hoge lichtfrequentie en coderingen (geometrie) dalen dagelijks op ons neer. De donkere, weggestopte stukken in ons worden belicht. Die zijn niet meer weg te denken of onder het tapijt te schuiven. Er ontstaan dan veel ongemakken in ons. We mogen deze donkere stukken gewoon omarmen en er laten zijn. Als je namelijk stukken van jezelf afkeurt, zal er vanuit jouw omgeving afkeuring naar jou toekomen. Mensen zullen jou dit gaan spiegelen. Mij maakt het allemaal niets meer uit. Al zit ik in een restaurant. Als de emoties zich aandienen, laat ik het stromen. Het wil uit mij. Het wil bevrijd worden. Ik sta achter mijzelf. Achter wat ik voel!! Onze kwetsbaarheid is onze kracht. Mensen zien de echte Judith dan. Het kan ongemakkelijk worden voor mensen om mij heen. Zij zijn niet gewend om met gevoelens om te gaan. Het geldt ook voor mannen. Zij bestaan ook uit vrouwelijke energie. Nu staat de logical mind aan het roer. De mind kan maar een percentage zien wat er speelt. 95% speelt onbewust. Dus we beslissen met z'n allen massaal op die 5% bewustzijn.
door Judith Arendsen 24 oktober 2022
Bindingsangst op onbewust niveau door verdriet om verlies. Een sessie en een Masterclass, is altijd een openbaring. In deze sessie, die ik nu wil en mag delen, ga ik dieper in op bindingsangst om verlatingsangst. De inzichten en healing komen vanuit de bron. Samen met mijn lichtteam gaan we in een sessie dieper in jouw onderbewustzijn. Vorige levens en overgedragen pijn van je voorouders worden geheeld. Zo ook bij deze lieve, prachtige vrouw. Ze is al lang alleen. Ze is krachtig, mooi en zacht. Ze redt zich goed, maar er is toch een enorm diep verlangen naar verbinding. Zoals het bij mij gaat, gaan we op kwantum niveau, in heiligheid, kijken en helen. Onze energie stijgt. Het voelt alsof je in de lift omhoog zit. Je gaat hoger en hoger. Het wordt warm in ons en de energie gaat steeds vrediger en sereen voelen. Ik hoor, dat ze mag voelen waar het ontstaan is. Ze hoort het jaar 900. Ze ziet zichzelf bij het water. Haar man is met de boot vertrokken en is nooit terug gekomen. Ze voelt nu in haar lichaam de onrust, die laat voelen, dat het trauma toch opgeslagen ligt. Ze ademt onder mijn begeleiding door de onrust heen. Ze laat het wegstromen. En dan ontstaat weer rust. We gaan ons verplaatsen in haar toenmalige man en zien hem ook staan. Ook hij is verdrietig en mist zijn vrouw. Dat doet mijn cliënt verzachten. Want er zat enorm veel boosheid onder haar verdriet. Ze voelde zich in de steek gelaten. Door vreselijke omstandigheden zijn ze gescheiden van elkaar en beiden lijden. Dit verdriet, dat we ergens herinneren, zorgt ervoor dat we onszelf saboteren en niet meer écht verbinden. Want dát willen we nooit meer meemaken. Op kwantum niveau kunnen we dit helen. In het beeld vloeien ze weer samen in een omarming.
Share by: