Casus - Wat als je de lat eens hoog legt voor jezelf?
“Ik leg de lat altijd hoger dan hoog”, hoor ik haar zuchtend zeggen.
Er zit een prachtig mens tegenover mij. Zij is uitgeput, levensmoe. Ze is bang voor het zwarte gat, dat ze maar al te goed kent uit vroegere tijden. De tijd dat ze echt geen uitweg meer zag. Daar wil ze niet naar terug.
Van jongs af aan hoort ze van haar vader wat ze niet goed doet. Bij elk initiatief wordt haar gezegd, dat ze het beter anders kan doen. Dat ze het niet kan. Dit heeft zich ontwikkeld tot een onbegrensde prestatiedrang. In haar woorden: “ik leg de lat hoger dan hoog”!
Als snel komen woorden en beelden bij mij binnen:
- Ze loopt alle, maar dan ook echt alle gaten, dicht
- Ze zegt nóóit nee
- Ze draagt alle verantwoordelijkheid van anderen op haar schouders
- Ze loopt continu achter de feiten aan
- Ze heeft onvoldoende capaciteit beschikbaar voor alle werkzaamheden
- Ze moet leren delegeren
Stappenplan en actiepunten
Dit bouwt zich in haar op tot enorme machteloosheid, frustratie, hoogspanning. Geen toegankelijke collega dus. Eerder iemand met een kort lontje. Alles voelt zwaar, lastig en veel werk. Ze herkent alle punten. “Maar hoe doorbreek ik dit?”, vraagt ze vermoeid. We nemen bovenstaande inzichten stap voor stap door en hoe deze zich op haar werk openbaren. Zo krijgen we helder waar ze vastloopt.
Samen bespreken we hoe zij het zelf graag ingericht wil hebben op haar werk. We maken nu gebruik van haar kennis en talent. We leggen de lat eens hoog voor haarzelf en maken samen een stappenplan en actiepunten. Want nu helder is wat speelt, kunnen we andere keuzes maken voor een andere uitkomst.
Iedereen is gebaat bij een vitale, blije collega die de verantwoordelijkheid daar neerlegt waar deze hoort.
Met zingeving werken, geeft het hoogste rendement
Een collega, die doet waar hij of zij het beste in is. Met zingeving werken geeft het hoogste rendement. Niet meer op je bord maar minder met een hoger rendement. De verantwoordelijkheid daar neerleggen waar deze hoort dus.
Soms zien we zelf niet meer waar we vastlopen en hebben we geen zicht op hoe we het kunnen veranderen. Het gedrag is erin geslopen. We hebben dan iemand nodig die ons even zicht geeft en een stappenplan. Een blikopener zeg maar.
Communicatie en openheid is vaak het sleutelwoord
Ze heeft diezelfde week nog het stappenplan opgepakt, aangegeven bij haar leidinggevende waar ze vastloopt, hoe ze het zelf zou inrichten en wat ze hiervoor nodig heeft. Communicatie en openheid is vaak het sleutelwoord. Als we niets aangeven, kan de ander niets veranderen. En wat blijkt, de leidinggevende krijgt ook inzichten aangereikt waar hij of zij wat mee kan doen. It takes teamwork to make a dream work!
Het mooiste compliment aan het einde van een sessie is, dat ik zie dat er een enorme rust ontstaat in de persoon tegenover mij. Rust die ze dacht niet meer te kennen. En juist vanuit rust en helderheid kunnen we stappen zetten. Hoe mooi!
Liefs,
Judith


